این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۱۰۶
ترانه‌های خیام
۱۱۹
| فصل گل و طرف جویبار و لب کشت، | ||||||
| با یک دو سه تازه دلبری حور سرشت؛ | ||||||
| پیش آر قدح که باده نوشان صبوح، | ||||||
| آسوده ز مسجدند و فارغ ز بهشت. | ||||||
۱۲۰
| بر چهرهٔ گل نسیم نوروز خوش است، | ||||||
| در صحن چمن روی دلفروز خوش است، | ||||||
| از دی که گذشت هر چه گوئی خوش نیست؛ | ||||||
| خوش باش و ز دی مگو، که امروز خوش است. | ||||||
۱۲۱
| ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده است، | ||||||
| دریاب که هفتهٔ دگر خاک شده است؛ | ||||||
| می نوش و گلی بچین، که تا در نگری | ||||||
| گل خاک شده است و سبزه خاشاک شده است. | ||||||
۱۲۲
| چون لاله به نوروز قدح گیر بدست، | ||||||
| با لاله رخی اگر ترا فرصت هست؛ | ||||||
| می نوش به خرمی، که این چرخ کبود | ||||||
| ناگاه ترا چو خاک گرداند پست. | ||||||
