برگه:TaranehayeKhayyam.pdf/۸۹

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۸۹
ذرات گردنده

۶۴

  می خور که فلک بهر هلاک من و تو،  
  قصدی دارد بجان پاک من و تو؛  
  در سبزه نشین و می روشن میخور،  
  کاین سبزه بسی دمد ز خاک من و تو!  

۶۵

  دیدم بسر عمارتی مردی فرد،  
  کو گل بلگد میزد و خوارش میکرد،  
  وان گل بزبان حال با او میگفت:  
  ساکن، که چو من بسی لگد خواهی خورد  

۶۶

  بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،  
  برگرد بگرد سبزه زار و لب جو؛  
  کاین چرخ بسی قد بتان مهرو،  
  صد بار پیاله کرد و صد بار سبو!  

۶۷

  بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،  
  سر مست بدم چو کردم این اوباشی؛  
  با من بزبان حال میگفت سبو:  
  من چون تو بدم، تو نیز چون من باشی!