( غلبه انیبال بر رومیها در ترازیمن ) در بهار سال بعد (سنه ۲۱۷) انیبال باز بنای حرکت گذاشت و بجانب کنسول جدید رومی که فلامینیوس[۱] نام داشت و در اتروری بود رفت و برای اینکه زودتر باو برسد و او را غافل گرفتار نماید راه متعارفی کوهستان را که سهل‌تر بود رها نموده سپاهیان خویش را از باتلاقهای صعب‌العبور که هیچکس تصور نمیکرد لشکر بتواند از آن بگذرد حرکت داد. چهار شبانروز کسان انیبال در آب راه میرفتند و نخوابیدند و صدمات فوق‌العاده دیدند چنانکه یک جشم خود انیبال بواسطهٔ بیخوابی و مشفت و رطوبت نابینا گردید لکن بمقصود خویش نایل شد یعنی در وقتیکه رومیها او را بسیار دور میدانستند نزدیک ایشان رسید و بنای غارت آبادیها و سوزانیدن خانه‌ها را گذاشت و بجانب شهر روم روانه شد و فلامینیوس بتعاقب او پرداخت. انیبال سپاهیان خود را بدرهٔ کوچکی وارد کرد که دریاچه‌ای در آن واقع بود موسوم به ترازیمن[۲] و از اطراف تپه‌ها بر آن احاطه داشت. آنگاه سپاهیان را بالای تپه‌ها جای داد. فلامینیوس شب آنروز بدرهٔ مزبور رسید و در آن داخل شد غافل از اینکه لشکریان دشمن بر او احاطه دارند. چون روز شد و سردار رومی فرمان حرکت داد کارتاژیها از اطراف بر رومیها حمله‌ور کردیدند چنانکه بایشان مجال صف‌آرائی هم ندادند و پانزده هزار نفر از ایشانرا بهلاکت رسانیدند.
برگه:TarikhMokhtasareDolateGhadimeRoom.pdf/۱۱۳
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۱۱۳ —
