سقف این تالار مابین چهار ستون چوبی سوراخ مربعی قرار میدادند که روشنائی از آن داخل اطاق شود لکن در وقت بارندگی آب هم از آن داخل میشد و بحوضی که در زیر قرار داده بودند میریخت. در اطراف تالار بزرگ اطاقهای کوچک میساختند و در یک گوشه خانه کانون واقع بود که مکانی متبرک محسوب میشد و بتهای خانواده[۱] و تخت‌خواب زن و شوهر نیز در آنجا بود. غالب اوقات را اهل خانه در تالار بزرگ بسر میبردند و آنجا غذا میخوردند و مهمانان را میپذیرفتند و کارگاه بافندگی و صندوق و دولابچه که اسباب خانه را شامل بود نیز در آن تالار میگذاشتند.
از مأئه دویم قبل از میلاد بنای تغییر وضع شد. کانون را در اطاق مخصوص قرار دادند و بزرگان و اغنیا خانه‌های خویش را شبیه بعمارات یونانی بنا نمودند و سفره‌خانه وکنابخانه و حمام و حرمخانه مخصوص ترتیب دادند و میز و صندلیهای مزین و تخت‌خوابهای مفرغی و ظروف نقره و فرش وامثال آن فراهم کردند و از هر حیث مقلد یونانیها شدند.
اما لباس رومیهای قدیم بطور متعارف یک قبای[۲] پشمی ساده بود که از مردها تا زیر زانو واز زنها به پنجه پا میرسید و در موقع تشریفات و امور رسمانه لباس بلندی[۳] از پشم سفید روی قبا میپوشیدند که تمام بدن را تا پاشنه پا مستور میداشت ولی در صحرا
