برگه:TarikhMokhtasareDolateGhadimeRoom.pdf/۱۹۹

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۱۹۹ —

ملت روم پیشهٔ خود را سربازی قرار دادند و عادت برین جاری شد که بیست و پنجسال در خدمت میماندند. ماریوس این جنگجویانرا منقسم بافواج ششصد نفری نمود و هر فوجی در میدان جنگ علیحده و مستقلا میتوانست کار و حرکت کند. باری جنگ با ژوگورتا یکسال دیگر هم طول کشید و عاقبت پادشاه نومیدی نزد پدرزن خود پادشاه مریتانی[۱] (مراکش) رفت ولی ماریوس با آن پادشاه سازش نمود و ژوگورتا فریب پدرزن خود را خورده بخیال اینکه با رومیها مذاکرهٔ صلح کند بالای تپه‌ای رفت و آنجا جنگیان رومی کمین کرده بودند بر سر او ریختند و زنده دستگیرش نمودند و دولت روم قسمتی از ملک ژوگورتا را به پدرزن او در ازای این خدمت واگذار نمود و مابقی را ضمیمهٔ ایالت افریقائی روم کرد و یکسال بعد ماریوس در روم اسباب تشریفات نصرت خویش را فراهم آورد و ژوگورتا هم جزء آن تشریفات بود. بعد از آن او را برهنه بمحبسی در زیر زمین انداختند و در آنجا از سرما و گرسنگی بهلاکت رسید (سنه ۱۰۴).

( جنگ با قبایل سمبر و توتون ) هنگام ختم جنگ ژوگورتا خطر عظیمی برای روم رو داده و آن این بود که دو قبیلهٔ وحشی یکی موسوم به سمبر[۲] و دیگری معروف به توتون[۳] با زن و بچه و خدام و گله‌ها و سگها و آلات و ادوات خویش که آنها را


  1. Mauritanie
  2. Cimbres
  3. Teutons