داشته‌ایم بسیار صدمه میکشیدند و مکرر عصیان ورزیدند لکن در سنه ۷۳ بندگان در ایطالیا طغیان کلی نمودند. در شهر کاپو محلی بود که رومیها غلامان را در آنجا جمع کرده برای جنگ با یکدیگر یا نزاع با سباع مشق میدادند و تربیت میکردند. آن غلامان بهیئت اجماع از آن محل گریخته و جماعت دیگر هم بایشان ملحق شدند و یکی از میان خود سردار قرار دادند و او اسپارتاکوس[۱] نام داشت و باکفایت و رشید بود و چندین مرتبه لشکریان رومی را که بدفع ایشان فرستاده شده بودند مغلوب ساخت و درصدد برآمد که اتباع خویش را بجبال الپ برساند تا از آنجا هریک از بندگان بولایت خود روند. کنسولهای روم بجلوگیری او آمدند ایشانرا عقب نشانید. آخرالامر مجلس سنا یکی از صاحب‌منصبان زیردست سیلا را که متمول‌ترین مردم روم بود و کراسوس[۲] نام داشت مأمور این جنگ کرد. اسپارتاکوس با این سردار نیز مدنی مقاومت نمود لکن عاقبت اتباع او هلاک شدند و خود او هم بقتل رسید. حکایت کرده‌اند که در جنگ اول غلامان با کراسوس متجاوز از دو هزار نفر از ایشان کشته شد. چون نعشهای آنها را ملاحظه کردند دیدند تماماً از پیش زخم خورده و غیر از دو نفر هیچیک پشت بدشمن نکرده‌اند و در جنگ آخر اسپارتاکوس بعد از آنکه مردان خود را واداشت صف کشیدند
برگه:TarikhMokhtasareDolateGhadimeRoom.pdf/۲۲۱
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۲۲۱ —
