و بعدها هم دنبالهٔ این رسم کشیده شد چنانکه در عرض سیصد سال چهل نفر امپراطور یا امپراطریس را بمقام خداوندی رسانیدند و تعیین استحقاق امپراطور برای این تجلیل با مجلس سنا بود یعنی بعد از مردن امپراطور سنا بتحقیق و ملاحظهٔ اعمال او میپرداخت و گاه میشد که او را جرح مینمودند بعنی مورد ملامت و طعن میپنداشت و اعمال و احکام او را باطل میکرد پس مجسمههای او را میشکستند و اسمش را از ابنیه محو و حک میکردند ولی غالباً سنا اعمال امپراطور متوفی را تصدیق مینمود و او را شایستهٔ رتبهٔ الوهیت میخواند پس برای او معبد میساختند و برای آن معبد خدمه و کهنه معین میکردند.
رتبهٔ امپراطوری موروثی نبود و امپراطور حق نداشت برای خود ولیعهد تعیین کند و انتخاب امپراطور با مجلس سنا بود لکن غالباً امپراطورها جانشین خود را معین میکردند و مجلس سنا هم آن تعیین را تصویب مینمود و نمیتوانست مخالفت نماید.
( ترتیب حکومت ولایات ) امتیاز بین افراد ملت روم و رعایای روم باز باقی بود. مردم شهر روم و مملکت ایطالیا جزء افراد ملت محسوب میشدند و مستقیماً در تحت ادارهٔ مجلس سنا و صاحبان مناصب بودند. بموجب قانون داخل کردن سپاهیان در شهر روم ممنوع بود لکن امپراطور که ریاست قشون داشت برای خود موکبی نظامی نگاه داشت و آنها از لشکریان قدیم منتخب