کسبه هم آنجا جمع میشدند و باینطریق محل آباد میشد و هر اردوی رومی مبدل بیک شهر میگردید.
از جانب مغرب و جنوب حفظ حدود روم اشکالی نداشت یعنی جز معدودی کوهستانیهای اسپانیا و غارتگران صحرای افریقا کسی در مقابل نبود.
در طرف مشرق دولت روم یک مدعی معتبر داشت و آن دولت اشکانیان بود و برای دفاع از حملات ایشان در ایالت سوریه لشکری نگاه میداشت که محل اقامت آن شهر انطاکیه بود لکن در زمان اگوست دولتین روم و اشکانی سربسر هم نگذاشتند و با یکدیگر بمسالمت و مودت گذراندند و فرهاد چهارم بیرقها و اسرائی که از آنطوان گرفته بود برای اگوست پس فرستاد.
بدترین سرحدات دولت روم حدود شمالی بود که در ورای آن قبایل وحشی و جنگجو و فقیر سکنی داشتند و همه وفت برای غارت و چپاول مستعد تاخت و تاز در ممالک روم بودند و قبایل مذکور در ورای رود رز ژرمنها بودند و در ورای رود دانوب ژرمنها و طوائف داس بنابرین دو دسته لشکر معتبر رومی در آنجانب گذاشتند یکی بجهت حفظ سرحد رن و دیگری برای حفظ حدود دانوب و آن بچهار قسمت منقسم بود یکی در ولابت ایلیری دویم در ناحیهٔ دالماسی[۱] سیم در ایالت پانونی[۲] که جلگهٔ
