نرن[۱] شدند. بواسطهٔ این وقایع سوءظن بر مزاج تیبر غلبه کرد و بنای تعرض و دنبال کردن مردم را گذاشت.
در قدیم میان رومیان قانونی بود که هرکس بوکلای رعایا توهین نماید حشمت ملت روم را شکسته و مستوجب قتل است و این جنایت را توهین عظمت[۲] میگفتند. در زمان امپراطوری هر نوع ایذاء بدی و لسانی بامپراطور را نیز جزء توهین عظمت محسوب داشتند و مجلس سنا مشغول محاکمهٔ اشخاصیکه مرتکب آن جنایت شده گردید. در اوایل سلطنت تیبر هم مجلس مزبور میخواست متعرض کسانی شود که از امپراطور یا مادر او بدگوئی کرده بودند لکن خود او مانع شده میگفت در دولت آزاد اقوال و افکار باید آزاد باشد اما در اواخر آن امپراطور برعکس سابق عمل کرد یعنی مانع نشد از اینکه مجلس سنا به عنوان توهین عظمت مردم را در تحت محاکمه درآورد بلکه خود او محرک میشد که خانواده‌های معتبر را باین بهانه دنبال کنند و بقتل برسانند و اموال ایشان را ضبط نمایند و قسمتی از آن اموال را هم باشخاصیکه دربارهٔ مقتول سعایت کرده بودند میدادند و بنابرین آن اوقات اشخاص ساعی و نمّام[۳] فواید و منافع زیاد میبردند.
تیبر شهر روم را رها کرده در جزیرهٔ کوچکی در نزدیکی ناپل اقامت اختیار نمود و یکنفر از راکبین را که طرف اعتماد او بود
