در هر یک از بلاد کلیسا مجمع کوچکی بود و بطریق مجمعهای یونانی آنزمان ترتیب داده شده و دو قسم رؤسا داشت بعضی راهنمای مؤمنین در رفتار و کردار بودند و کسانی را که بد حرکت میکردند توبیخ و سرزنش مینمودند زیرا که برای نگاه‌داشتن عیسویان بیک طریق زندگانی که مخالف طریق سایر مردم بود میبایست با کمال دقت مراقب نظم و ترتیب باشند. نزاعهای بین عیسویان را هم آنها فیصل میدادند زیرا که عیسویان نمیبایست نزد قضاة مشرکین رفته مدعی یکدیگر شوند. کم‌کم تعلیم آداب دین باشخاص جدید و موعظهٔ مؤمنین هم برعهدهٔ آن رؤسا قرار گرفت و غالباً ایشانرا بچوپان تشبیه میکردند که گلهٔ مؤمنین را از شر گرگان محفوظ میدارند و این رؤسا مشایخ نامیده میشدند و کلمهٔ یونانی آن بعد از تحریف بزبان فرانسه لفظی شده که ما آنرا کشیش[۱] ترجمه میکنیم.
قسم دیگر از رؤسای مجمع عیسویان آنها بودند که اموال حوزه را اداره میکردند. صدقاتی را که مؤمنین می‌آوردند می‌گرفتند و بمحتاجین از اخوان از قبیل فقرا و ایتام و بیوه‌ها تقسیم میکردند. این رؤسا را مدیر مینامیدند و لفظ یونانی آن با اندک تحریفی که در زبان فرانسه شده دیاکر[۲] میباشد. رئیس کل را ناظر میخواندند و لفظ یونانی آن با اندک تحریف
