زمان امپراطوری والانس قبایل ویزیگت یعنی گتهای غربی بواسطهٔ فشاری که از طرف قبایل هون میدیدند اجازه گرفتند که از رود دانوب عبور کرده در خاک روم مسکن اختیار کنند و والانس بایشان اجازه داد ولی بعد نسبت بامپراطور عصیان کردند. جنگ واقع شد رومیان مضمحل گردیدند و والانس بقتل رسید و بعد از آن تئودوز ایشانرا بر سر اطاعت آورد و جماعتی از آنها را جزء لشکر روم کرد و رؤسای ایشانرا دارای القاب و مراتب رومی نمود.
یکی از رؤسای مزبور که آلاریک[۱] نام داشت و او را حاکم ایبر قرار داده بودند تقاضای لقب سردار کل نمود. چون این تقاضا مقبول نیفتاد اتباع خود را حرکت داده بنای تاخت و تاز گذاشت و از نواحی طراس که محل اقامت او بود بسمت مقدونیه و یونان رفت و آن ولایت را غارت نمود.
این واقعه در همان سالی واقع شد که تئودوز درگذشته و ممالک روم مابین دو پسرش آرکادیوس و هونوریوس منقسم گشته بود (سنه ۳۹۵) و این هردو جوان از نگاهداری مملکت عاجز بودند و هریک وزیر و قیمی داشتند که بعوض آنها امور را اداره مینمودند و آن هردو وزیر از نژاد وحشیان بودند باین معنی که وزیر هونوریوس از طائفهٔ واندال[۲] که یکی