اتحاد داشتند با ایشان بنای مخالفت گذاشتند و محاربهٔ شدیدی در بین واقع شد (سنه ۳۴۰) لکن از وقایع آن جز افسانه چیزی بدست نیست مثلا نقل کرده‌اند که علت این نزاع آن بود که لاتنها جون با رومیها متحد بودند در محاربات و مخاطرات با ایشان شرکت داشتند لکن در حقوق با رومیها مساوی نبودند و در امور دولتی مداخله نمیتوانستد بکنند لهذا آدم بمجلس سنای روم فرستادند و گفتند باید بعد از این یکی از کنسولها و نصف اعضای سنا از قوم لاتن باشند. مانلیوس کنسول از شنیدن این حرف بسیار غضبناک شد و گفت اگر یکنفر لاتن پا بمجلس سنا بگذارد او را با خنجر هلاک خواهم ساخت. بنابراین کار بجنگ کشید و قریب کوه وزوو[۱] محاربه واقع شد و نزدیک بود لشکر روم مغلوب شود. یکی از کنسولها که دسیوس[۲] نام داشت مصمم شد جان خود را برای پیشرفت کار رومیها فدا کند زیرا که اعتقاد آن مردم این بود که اگر از میان قومی یکی فدائی شود ارباب انواع از آن قوم خشنود میشوند و ایشانرا منصور میگردانند لهذا دسیوس پارچه‌ای بر سر کشیده حربهٔ خویش را برداشت و سوار اسب شده ارباب انواع را بشهادت گرفت که من خود را قربانی سپاه روم کردم. آنگاه بصف دشمن حمله برد و بهلاکت رسید لکن جانبازی او همشهریانش را فاتح
برگه:TarikhMokhtasareDolateGhadimeRoom.pdf/۷۴
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۷۴ —
