پدیدآورنده:بیدل شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

پدر [[بیدل]] پس از زندیه به دربار قاجاریه در تهران فراخوانده شد و پس از خدمت در دوران کهولت به شیراز بازگشت و در همانجا درگذشت<ref>بسمل شیرازی، ص ۵۳۳.</ref> سیدمحمدرحیم طب را علاوه بر پدرش نزد میرزاحسن علی طبیب که از خویشاندان او بود نیز فرا گرفت و خطوط سبعه به ویژه نستعلیق را نیکو می‌نوشت، گذشته از اینها شاعر بود و در اشعارش بیدل تخلص می‌کرد<ref>[[فاضل خان گروسی]] ؛[[ بسمل شیرازی ]]؛ [[فسائی ]]،فسائی، همانجاها، [[مفتون دنبلی ]]،دنبلی، ص ۶۸.</ref>

بیدل در عصری می‌زیست که به دوره بازگشت ادبی مشهور است. تذکره نویسان معاصرش اشعار او را ستوده و بی همتا دانسته‌اند<ref>[[فاضل خان گروسی]]؛ محمود میرزا قاجار؛ مفتون دنبلی؛ هلاکو قاجار، همانجاها.</ref> گفته می‌شود اشعار سروده شده شامل غزلیات ، مراثی، ترکیب بند، ترجیع‌بند، قطعات، رباعیات، و مخمسات بالغ بر سی‌هزار بیت است که اکنون پنج‌هزار بیت آن باقی مانده‌است درباره تعداد اشعارش اتفاق نظر وجود ندارد<ref>[[محمودمیرزا قاجار]]،قاجار، ج ۲، ص ۵۰۶؛ مفتون دنبلی؛ دیوان بیگی، همانجاها.</ref> تاکنون دیوان بیدل به چاپ نرسیده ظاهرا اصل دیوان به همراه نسخ خطی که در مشهد مقدس توسط حاجی میرزا سید علی الموسوی، فخر شیرازی فرزند '''بیدل''' تنسیخ شده بود و به کمک حاجی میرزا زین العابدین نوهٔ برادر '''بیدل''' در راه آمدن به تهران در نزدیکی استرآباد مورد هجوم راهزنان طایفهٔ ترکمان قرار می‌گیرد و کلیه اموال قافله از جمله کتب غارت و حاجی میرزا زین العابدین نیز به اسارت در میاید و تا زمانیکه وجه در خواستی داده نشده بود آزاد نگردید.<ref>ج ۲ ص ۱۰۹۸ ، فارسنامهٔ ناصری، حسن بن حسن فسائی؛ دکتر رستگار فسائی.</ref> دو نفر از زاهدان آن دوران حاجی میرزا محمد باقر ملا باشی، صاحب چندین تألیف و تصنیف در علوم دینی از جمله شرح صحیفهٔ سجادیه، بحرالجواهر درعلم کلام، انوارالحقایق، مقاصدالصالحین و انوارالقلوب و حاجی میرزا محمد حسین ملاباشی،(پدر بزرگ میرزا زین العابدین) از برادران '''بیدل''' بودند و آیت‌الهی‌ها از نوادگان میرزا محمدباقر ملا باشی می‌باشند<ref>دیوان بیگی، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref>