التوسل الی الترسل

بسم الله الرحمن الرحیم
صد هزاران شکر و سپاس خدای را — تبارک و تعالی — که مبادی ایادی و نعمای او غایات شکر را مستغرق گرداند و تباشیر لألای آلای او بصر بصیرت را خیره کند، خداوندی که گرد تغییر بر چهرهٔ جلال او ننشیند و دیدهٔ تفکر خیال کمال او نبیند و داعیهٔ اعتراض به حضرت سر حکمت او راه نیابد و شائبهٔ اعراض از صفوت ورد ارادت او دور باشد و تزلزل انتقاض به احکام قواعد احکام او نسبت نگیرد و وصمت قصور بر حاشیهٔ بساط عصمت او گذر نکند.
قادر قدیم که رقاب محدثات در ربقهٔ تسخیر اوست، مقدر علیم که زمام حادثات در قبضهٔ تقدیر اوست، حکیمی که چندین‌هزار ازهار بوستان فطرت از تنفس لواقح حکمت او ظاهر شد، کریمی که چندین زواهر آسمان وجود در پرتو انوار نعمت او پدید آمد این نه گنبد اخضر را بر گرد این بساط اغبر دائر گردانید و در ایجاد هریک سری بزرگ و حکمتی بلیغ تعبیه کرد و به نظر قدرت و لطف ارادت میان طبایع مختلف ارکان موافقت ازدواج و سازگاری امتزاج پدید آورد، تا بدان واسطه چندین انواع مخلوقات از عالم عدم قدم در حیز وجود نهادند و هر نوع بر حسب استعداد و اندازهٔ استحقاق خویش از خزانهٔ «اعطی کل شئ خلقه ثم هدی» به خلقت صورتی و کسوت کرامتی مخصوص گشتند.