امیر خسرو دهلوی (انتخاب از غزلیات)/شوق توأم باز گریبان گرفت
| شوق توأم باز گریبان گرفت | اشک دوان آمد و دامان گرفت | |||||
| سهل بود ترک دو عالم ولی | ترک رخ وزلف تو نتوان گرفت | |||||
| جان منی ! بی تو نفس چون زنم ؟ | زانکه مرا بی تو دل از جان گرفت | |||||
| هر که چنین فرصتی از دست داد | بس سر انگشت به دندان گرفت | |||||
| عارض او تا بدر آورد خط | خرده بسی برمه تابان گرفت | |||||
| خال تو برلعل لب دست یافت | مورچه‌یی ملک سیلمان گرفت | |||||
| دل طلب کعبه‌ی روی تو کرد | حلقه‌ی آن زلف پریشان گرفت | |||||
| ما و می و طرف گلستان و یار | باد صبا طرف گلستان گرفت | |||||
| بی مه رخسار و شب زلف او | خاطرم از شمع شبستان گرفت | |||||