| | | | | | |
|
عاشق و دیوانهام سلسله یار کو |
|
سینه زهجران بسوخت شربت دیدار کو |
|
|
گر چه گلستان خوش است ور چه چمن دلکشست |
|
آن همه دیدم ولی آن گل رخسار کو |
|
|
نالهی هر عاشق از دل افگار خویش |
|
از من مسکین مپرس کان دل افگار کو |
|
|
شویم ز گریه روی زمین را که هست حیف |
|
کافتد بخاک سایهی سر و بلند تو |
|
|
روزی که ذره ذره شود استخوان من |
|
باشد هنوز در دل تنگم هوای تو |
|
|
گل کیست تا به پات رسد یا مرا بکش |
|
یا پا برهنه بر گل و بر یاسمین مرو |
|
|
بر نازکان باغ ببخشای و لطف کن |
|
زینسان به ناز در چمن ای نازنین مرو |
|
|
چون کنی وعده باز گویی کی ؟ |
|
من به صد جان غلام آن کی تو |
|
|
ای دوست سر زلفت در سینهی من بگشا |
|
ز نجیرنه این در را سرهاست درین خانه |
|