امیر خسرو دهلوی (انتخاب از غزلیات)/نمی‌داند مه نامهربانم
| نمی‌داند مه نامهربانم | که دور از روی خویش بر چسانم | |||||
| چو زلف بی‌قرارش بی‌قرارم | چو چشم ناتوانش ناتوانم | |||||
| برو باد و گدایی کن به کویش | بگو با آن مه نامهربانم | |||||
| که گر چه می‌نهی بار فراقم | و گرچه می زنی تیغ زبانم | |||||
| هنوزم دردت اندر سینه باشد | اگر در خاک ریزد استخوانم | |||||
| بپوش از شمع حال سوز خسرو | که تا گوید که شبها بر چه سانم | |||||