| | | | | | |
|
مرد همه جا سر کار به |
|
شخص معطل خجل وخوار به |
|
|
بهرهی مقصود چو بی رنج نیست |
|
کاهل بیکار به پیکار به |
|
|
مرد که شبلی نشود گاه کار |
|
زو سگ بازار به مقدار به ... |
|
|
زان تن کاهل که گل نازکست |
|
خارکش سوخته صد بار به ... |
|
|
سرعت جاهل که سبک شد به راه |
|
از کسل حامل اسفار به ... |
|
|
دل که به گل ماند نیامد برون |
|
سنگ گر انست به دیوار به |
|
|
پیر کمان پشت به عزلت نشست |
|
پورشتابنده به بلغار به ... |
|
|
وانکه جوانیش زپیری به است |
|
خلوتش از صحبت اغیار به ... |
|
|
مرغ که در بادیه خون ریز شد |
|
خار و خسش از گل و گلنار به |
|
|
عشق خوشست ار همه باشد مجاز |
|
لیک ز شهوت ره انکار به |
|
|
گر نظر صدق به صنع خداست |
|
دیو به چشم از بت فرخاربه |
|
|
مرتبهی عشق چو بیچارگی است |
|
فخر بدین مرتبه ناچار به |
|
|
مسکنت ارهست به پندار و کبر |
|
مسکنت از کبر ز پندار به |
|
|
دون که بود باد سری درسرش |
|
بر سر او خاک به انبار به |
|
|
وانکه بود خاک ره از حسن خلق |
|
چون گل کعبه شرف آثار به |
|
|
سر مکش از گرد ره رهر وان |
|
خاک حرم بر سر زوار به |
|
|
مرد که گردون کشد از حکم پیر |
|
سیلیش از دیو ستمکار به |
|
|
در حق میشی که رمید از شبان |
|
تربیت گرگ ستمکار به |
|
|
نفس حرون گربه ریاضت برفت |
|
حبل متین بر سرش انبار به |
|
|
زن دم اخلاص به طاعت از انک |
|
زندگیت زین دم ابرار به |
|
|
خرقهی تزویر که پوشد فقیر |
|
دوخته از سوزن پندار به |
|
|
ابر چه پوشد ضو خورشید را |
|
حلهی خورشید را نوار به |
|
|
طاعت اگر از پی مال و زر است |
|
کاسه که خاکیست نگونساز به |
|
|
نزد معاشر که نباشد خسیس |
|
برگ گل از تنگهی دینار به ... |
|
|
از پی ظلم آنکه صبوحی کند |
|
نور نشاطش چو شب تار به ... |
|
|
شربت نوشی که به ظالم دهند |
|
خون همان طالم خونخوار به |
|
|
فرض بجای آور و مجو بیش ازانک |
|
حرص کم از طاعت بسیار به |
|
|
تن چو به خرمای کسان میل کرد |
|
دام شکم دوخته از خار به ... |
|
|
خواجه که از خون کسان خورد می |
|
از قلم او نی و مزمار به |
|
|
کی کند اندیشه روز حساب ؟ |
|
تذکره آنرا که ز طور مار به |
|
|
ور عطش فکر نبرد حریف |
|
از چه زمزم خم خمار به |
|
|
از سرشاخی که خورد آب غیر |
|
خوردن نار ازخورش نار به ... |
|
|
ابر ببارد چو بگویی ببار |
|
دست سخی زا بر گهر بار به |
|
|
گر تبر هیزم دیگ عطاست |
|
آن تبر از تیشهی نجار به ... |
|
|
دیده که باشد به جفا تیز بین |
|
تیرش انداز که افگار به ... |
|
|
نفس که در دل گهری از حیاست |
|
بر دو لب بسته صدف وار به |
|
|
هر سخنی در محل خود نکوست |
|
زمزمه مرغ به گلزار به ... |
|
|
بر جهلا جهل نکو تر ز پند |
|
درد خر از داروی بیطار به |
|
|
نام شه انجیر نه این شعر را |
|
کو به بهی از همه اشعار به ... |
|