| | | | | | |
| |
شناسای معانی موبد پیر |
|
چنین کرد این خبر در نامه تحریر |
|
| |
که چون خسرو ستد گنجینه‌ی روم |
|
خلافش رومیان را گشت معلوم |
|
| |
چو غالب گشته بود از تیغ کین خواه |
|
نداد اندیشه را در خویشتن راه |
|
| |
زبانی پوزشی کان در حرم کرد |
|
ز مریم چند گاه آن نیز کم کرد |
|
| |
ز شیرین عیش مریم بود چون تلخ |
|
ازین کاهش فتاد آن ماه در سلخ |
|
| |
به تن عیسی جانش مانده بی دم |
|
تنش چو نرشته‌ی مریم شد از غم |
|
| |
ز بیماری به بستر خفت ماهی |
|
و زان پس جست دیگر خواب گاهی |
|
| |
ملک بایست و نابایست برخاست |
|
به صد شادی بساط ماتم آراست |
|
| |
دل از سودای شیرین در غم افگند |
|
بهانه بر فراق مریم افگند |
|
| |
به ماتم کرد پیراهن بسی چاک |
|
ولیکن در هوای یار چالاک |
|
| |
چو شیرین دید کز خس رفته شد راه |
|
به بی صبری شتابان گشت چون ماه |
|
| |
رسید آن در بی قیمت به دریا |
|
چو خور در بره و مه در ثریا |
|
| |
گلشن تر شد خزان را باد بنشست |
|
به آزادی چو سرو آزاد بنشست |
|
