| | | | | | |
|
ای دو جهان ذرهیی از راه تو |
|
هیچ ترا از هیچ به درگاه تو |
|
|
پشت فلک طوق سجود از تو یافت |
|
شام عدم صبح وجود از تو یافت |
|
|
یافته از درگه تو فتح باب |
|
بارگه آن الیتنا ایاب |
|
|
بر درت ای مایه ده زندگی |
|
پیشه ما چیست بجز بندگی |
|
|
سوی تو نی دعوی طاعت بریم |
|
عاجزی خود به شفاعت بریم |
|
|
ای به نوازش در خود کرده باز |
|
از من و از طاعت من بینیاز |
|
|
نفس مرا کوست سرای گداخت |
|
گر ننوازی تو که خواهد نواخت |
|
|
تخم عمل ده که بکارش برم |
|
ابر کرم بخش کزان بر خورم |
|
|
کشتم از ان ابر پر آوازه کن |
|
گلشن امید مرا تازه کن |
|
|
آن عملم بخش که بی گفتنی |
|
پیش تو ارزد به پذیرفتنی |
|