| | | | | | |
|
آن سست عهد سخت کمان اوفتاد باز |
|
گفتم که: عاشقم، به گمان اوفتاد باز |
|
|
گفتم: ز پرده روی نماید، نمود، لیک |
|
اندر درون پردهی جان اوفتاد باز |
|
|
چون بوسه خواهمش به زبان، قصد سر کند |
|
سر در بلا ز دست زبان اوفتاد باز |
|
|
خالی نمیشود دلم از درد ساعتی |
|
دل در غمش ببین به چه سان اوفتاد باز؟ |
|
|
نشگفت سر عشق من ار آشکار شد |
|
کان صورتم ز دیده نهان اوفتاد باز |
|
|
چشمش بسوخت جان و رخ او ببرد دل |
|
غارت ببین که در دل و جان اوفتاد باز |
|
|
از شوق زلف و قامت و رویش زبان من |
|
در ناله و نفیر و فغان اوفتاد باز |
|
|
او میرود سوار و سراسیمه در پیش |
|
دل میرود پیاده، ازان اوفتاد باز |
|
|
گویند: کاوحدی، ز غم او چنین بسوز |
|
بیچاره اوحدی، نه چنان اوفتاد باز |
|