| | | | | | |
|
از چهره لاله سازی و از زلف سنبلی |
|
تا از خجالت تو نروید دگر گلی |
|
|
عاقل به آفتاب نکردی دگر نگاه |
|
گر در رخ تو نیک بکردی تاملی |
|
|
تو خوش نشسته فارغ و اصحاب شوق را |
|
هر دم بخیزد از سر کوی تو غلغلی |
|
|
روی ترا تکلف زلفی بکار نیست |
|
این بس که وقتها بترازیش کاکلی |
|
|
در سیلخیز گریه نمیماند چشم من |
|
گر داشتی چو چشم تو زان ابروان پلی |
|
|
آنرا که آرزوی گلستان وصل تست |
|
از خار خار هجر بیاید تحملی |
|
|
بر سر مکش که خوبترین دستگاه تو |
|
حسنست و کار تو نبود بیتزلزلی |
|
|
دردا! که نقد و جنس من اندر سر تو رفت |
|
نادیده از لب تو به نوعی تفضلی |
|
|
ای گل، برای وصف تو در باغ روزگار |
|
بهتر ز اوحدی نبود هیچ بلبلی |
|