| | | | | | |
|
اگر آن یار سیه چرده ببیند رخ زردم |
|
هم به نوعی که تواند بکند چارهی دردم |
|
|
پیش ازینم دل دیوانه بده جای گرو بود |
|
این زمان دل به یکی دادم و ترک همه کردم |
|
|
شرم دارم ز سگان درو سکان محلت |
|
بر سر کوچهی او روز و شب از بس که بگردم |
|
|
آ ستین گر چه به خون ریختنم باز نوردد |
|
تا اجل در نرسد دامن ازو در ننوردم |
|
|
خاک کوی توام، ای یار و پس از مرگ به زاری |
|
هم به کوی تو برد باد محبت همه گردم |
|
|
همه عالم به جمالت نگرانند وز غیرت |
|
من آشفته کنون با همه عالم به نبردم |
|
|
اوحدی را بر خود راه ده، ای فرد به خوبی |
|
تا تفاخر کند اندر همه آفاق که: فردم |
|