| | | | | | |
|
ای آنکه پیشهی تو بجز کبر و ناز نیست |
|
چون قامت تو سرو سهی سرفراز نیست |
|
|
روشن دل کسی که تو باز آیی از درش |
|
تاریک دیدهای که بر وی تو باز نیست |
|
|
راهی که سر به کوی تو دارد حقیقتست |
|
عشقی که مرد را به تو خواند مجاز نیست |
|
|
هر خسته را که کعبهی دل خاک کوی تست |
|
گو: سعی کن، که حاجت راه حجاز نیست |
|
|
تن در نماز و روی به محرابها چه سود؟ |
|
چون روی دل به قبله و دل در نماز نیست |
|
|
عیبم کنند مردم زاهد ز عشق، لیک |
|
در زاهدان صومعه چندین نیاز نیست |
|
|
آنکس نریزد این همه اشک چو خون ز چشم |
|
رازش ز چشم خلق مپوشان، که راز نیست |
|
|
ای اوحدی، مرو ز پی چشم مست او |
|
بنشین، که روز فتنه به از احتزاز نیست |
|
|
گر بخت یار میشود از کس مدد مخواه |
|
بر خوان عشق حاجت دست دراز نیست |
|