اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/ای جان من ز هجر تو در تن بسوخته

by اوحدی مراغه‌ای

	ای جان من ز هجر تو در تن بسوخته			صد دل ز مهر روی تو بر من بسوخته
	سنگین دل تو در همه عمر از طریق مهر			بر حال من نسوخته و آهن بسوخته
	هردم ز غصه، چیست نگویی مراد تو؟			زین ناتوان عاشق خرمن بسوخته
	بی‌چهره‌ی چو شمع تو در خلوت تنم			دل را چراغ مرده و روغن بسوخته
	بر درد و داغ و محنت و اندوه و رنج من			هم مرد خسته گشته و هم زن بسوخته
	در مسکنی که این دل مسکین کشیده دم			خرمن به باد داده و مسکن بسوخته
	چون اوحدی مرا ز غمت آتش جگر			در آستین گرفته و دامن بسوخته