| | | | | | |
|
ای دل مکن، بهر ستمی این نفیر ازو |
|
چون جانت اوست، تن زن و دل برمگیر ازو |
|
|
آن دوست گر به تیر کند قصد دشمنی |
|
سر پیشدار و روی مگردان به تیر ازو |
|
|
از یار ناگزیر نشاید گریختن |
|
زان کس توان گریخت که باشد گزیر ازو |
|
|
گر جان طلب کند ز تو جانان، بدین قدر |
|
ضنت مکن، فدا کن و منت پذیر ازو |
|
|
جانی که داغ عشق ندارد کجا برند؟ |
|
گر بایدت که زنده بمانی بمیر ازو |
|
|
با مدعی بگوی که: ای بیبصر، مکن |
|
عیب نظر، که دیده نبیند نظیر ازو |
|
|
یعقوب در جدایی یوسف به جان رسید |
|
تا بعد ازین چه مژده رساند بشیر ازو؟ |
|
|
در عشق نیکوان به جوانی کنند عیش |
|
ما عیش چون کنیم؟ که گشتیم پیر ازو |
|
|
ای در خطر فگنده دلم را تو از خطا |
|
وانگه ندیده هیچ خطای خطیر ازو |
|
|
روزی به دست باد نشانی به ما رسان |
|
زان زلف عنبرین، که خجل شد عبیر ازو |
|
|
از سوز اوحدی حذری کن، که وقتها |
|
سلطان زیان کند، که بنالد فقیر ازو |
|