اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/ای غم عشق تو یار غار ما
| ای غم عشق تو یار غار ما | جز غمت خود کس نزیبد یار ما | |||||
| کار ما با غم حوالت کرده‌ای | نی، به این‌ها برنیاید کارما | |||||
| در ازل جان دل به مهرت داد و این | تا ابد مهریست بر رخسار ما | |||||
| ما همان اقرار اول می‌کنیم | گر دو گیتی می‌کنند انکار ما | |||||
| ساقی، از رندان حریفی را بخوان | تا به می بفروشد این دستار ما | |||||
| می بیار و خرقه‌ی ما را بکن | تا ببیند مدعی زنار ما | |||||
| علم نیک و بد چو جای دیگرست | این تفاوت چیست در پندار ما؟ | |||||
| زاهدان فردا چه گویندار خدای؟ | سهل گیرد کار برخمار ما | |||||
| تا رضای او نباشد، اوحدی | توبه بی‌کارست و استغفار ما | |||||