| | | | | | |
|
ای غنچه با لب تو ز دل کرده همدمی |
|
گل وام کرده از رخ خوب تو خرمی |
|
|
زلف و رخ ترا ز دل و دیده میکنند |
|
مشک و سمن چو عنبر و کافور خادمی |
|
|
زان خط سبز و چهرهی رنگین و قد راست |
|
یک باغ سوسن و گل و شمشاد با همی |
|
|
بر صورت تو ماه و پری فتنه میشوند |
|
صبر از تو چون کند دل بیچاره آدمی؟ |
|
|
ما همچو موم از آتش این غم گداختیم |
|
سنگین دلا، ترا چه تفاوت؟ که بیغمی |
|
|
پهلو تهی مکن چو میان از کنار ما |
|
ای کرده چون کمر تن ما را خم از خمی |
|
|
با ما گرت موافقتی نیست راست شو |
|
باشد که در مخالف ما اوفتد کمی |
|
|
چندین چو زلف بر سر آشفتگی مباش |
|
از چشم دلنواز بیاموز مردمی |
|
|
گیرم که اوحدی سگ تست، ای انیس دل |
|
از پیش اوچو آهوی وحشی چه میرمی؟ |
|