| | | | | | |
| |
ای ماه سر نهاده از مهر بر زمینت |
|
صد مشتری درخشان از زهره‌ی جبینت |
|
| |
کار تو دل فروزی، شغل تو دیده دوزی |
|
دین تو بنده سوزی، ای من غلام دینت |
|
| |
هر چنبری چو ماری، هر شقه‌ای تتاری |
|
هر حلقه زنگباری، از طره بر جبینت |
|
| |
غم نیست گر شد آبم، یا هجر داد تابم |
|
از بوسه گر بیابم، دستی بر آستینت |
|
| |
سحرست و بی‌وفایی، این حسن و دلربایی |
|
ختم آن گر نمایی، بر خاتم جبینت |
|
| |
زان دست پاک طاهر، نور نگار ظاهر |
|
ای زینت جواهر، زان ساعد سمینت |
|
| |
خود را زمن چه پوشد؟ جام صفا چو نوشد؟ |
|
در یاس من چه کوشد؟ روی چو یاسمینت |
|
| |
آشوب عقل و جانی، آرایش جهانی |
|
چون ماه آسمانی، ای آسمان زمینت |
|
| |
گر چه ز خوب چهری، چون اختر سپهری |
|
با دیگران به مهری، با اوحدیست کینت |
|
