| | | | | | |
| |
ای مردم کور، این چه بهارست ببینید |
|
گلبن نه و گلهاش ببارست ببینید |
|
| |
فردا همه یک رنگ شود طالب و مطلوب |
|
امروز یکی را که هزارست ببینید |
|
| |
آن ماه که دل می‌برد از ما رخ و زلفش |
|
بر منظره‌ی لیل و نهارست ببینید |
|
| |
ماییم به بار آمده در گلشن هستی |
|
یا اوست که بر صفه‌ی بارست؟ ببینید |
|
| |
بر گرد زمین این چه سپاهست؟ بجویید |
|
در گرد زمان آن چه سوارست؟ ببینید |
|
| |
ما میوه‌ی شیرین درخت دو جهانیم |
|
باز این چه درخت و چه بهارست؟ ببینید |
|
| |
بس نسخه گرفتند ز هر شیوه و هر شکل |
|
این نسخه که از صورت یارست ببینید |
|
| |
درجیست برو غیب نگارنده طلسمات |
|
این خود چه طلسم و چه نگارست؟ ببینید |
|
| |
این طرز که از کارگه کون در آمد |
|
هم اول و هم آخر کارست ببینید |
|
| |
بر دامن هستی شما هست غباری |
|
هستی چه بود؟ وین چه غبارست؟ ببینید |
|
| |
بعد از شب تار آمدن روز توان دید |
|
این روز که اندر شب تارست ببینید |
|
| |
گر چشم خدایی بگشایید هم این‌جا |
|
هم محشر و هم روز شمارست، ببینید |
|
| |
شرح سخن اوحدی آسان نتوان گفت |
|
شعرش بهلید، این چه شعارست؟ ببینید |
|
