| | | | | | |
|
ای پیک نامه بر، خبر او به ما رسان |
|
بویی ز کوی صدق به اهل صفا رسان |
|
|
بیگانه را خبر مده از حال این سخن |
|
زان آشنا بیار و بدین آشنا رسان |
|
|
جای حدیث او دل آشفتهی منست |
|
بشنو حدیثش و چو شنیدی به جا رسان |
|
|
پوشیده نیست تندی و گفتار تلخ او |
|
رو هرچه بشنوی تو مپوشان و وارسان |
|
|
یا روی او ز دور درآور به چشم من |
|
یا روی من به خاک در آن سرا رسان |
|
|
زآن آفتاب رخ صفت پرتوی مگوی |
|
یا چند ذره را ز زمین بر هوا رسان |
|
|
ما را به آستانهی آن بت چو بار نیست |
|
خدمت گریم، بر در اومان دعا رسان |
|
|
آه و فغان اوحدی امشب، تو ای رسول |
|
از جبرئیل بگذر و پیش خدا رسان |
|