| | | | | | |
| |
برخیزم و دلها را در ولوله اندازم |
|
بر ظلمتیان نوری زین مشعله اندازم |
|
| |
ارکان سلامت را بر باد دهم خرمن |
|
ارباب ملامت را خر در کله اندازم |
|
| |
گر دام نهد غولی، در رهگذر گولی |
|
آوازه‌ی « دزد آمد» در قافله اندازم |
|
| |
آن باده‌ی صافی را در شیشه‌ی جان ریزم |
|
وین جیفه‌ی‌خاکی را در مزبله اندازم |
|
| |
یا زلف مسلسل را در بند کند لیلی |
|
یا من دل مجنون را در سلسله اندازم |
|
| |
از خال سیاه او بر دام زنم رسمی |
|
وین دانه پرستان را سر درغله اندازم |
|
| |
گر چرخ، نه چون جوزا، بندد کمر مهرم |
|
ثور و حمل او را در سنبله اندازم |
|
| |
بر دوست به نزدیکی زنهار نهم چندان |
|
کز باغ و ز دشت او را در هروله اندزم |
|
| |
پرورده‌ی عشقم من ، بسیار همی باید |
|
تا دوستی مادر بر قابله اندازم |
|
| |
کو مستمعی طالب؟ تا وقت سخن گفتن |
|
اندر سرا و سری زین مسله اندازم |
|
| |
از بیضه‌ی این مرغان یک بچه نشد حاصل |
|
تا زقه‌ی این زهرش در حوصله اندازم |
|
| |
چون اوحدی از مستی سر بر نکنی ار من |
|
در جام تو زین افیون یک خردله اندازم |
|
| |
سر بر خط من بینی دیوان قوی دل را |
|
چون دخنه‌ی این افیون بر مندله اندازم |
|
