اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/به دکان می‌فروشان گروست هر چه دارم

by اوحدی مراغه‌ای

	به دکان می‌فروشان گروست هر چه دارم			همه خنب‌ها تهی گشت و هنوز در خمارم
	ز گریزپایی من چو خبر به خانه آمد			نتوان به خانه رفتن، که ز خواجه شرم دارم
	ز جهانیان برآمد خبرم به می‌پرستی			کس ازین خبر ندارد که چه رند خاکسارم؟
	سر بد پسندم آخر که چه فتنه کرد، دیدی			دل کژ گمان من بین که: هنوز امیدوارم
	دل و دین و دانشی را، که به عمر حاصل آمد			همه کردم اندرین کار و بدان که: در چه کارم؟
	مگرم دهند راهی به کلیسای گبران			که به خانقاه رفتم شب و کس نداد بارم
	خبر عنایت او ز کسی شبی شنیدم			به امید آن عنایت شب و روز می‌گذارم
	به قیامت ار برآید تن من ز خاک محشر			دل من ز شرمساری نهلد که: سر برآرم
	بر اوحدی مگویید دگر حکایت من			چو نماند رخت و باری که به اوحدی سپارم