| | | | | | |
|
به مسجد ره نمیدانم، گرفتار خراباتم |
|
جزین کاری نمیدانم که: در کار خراباتم |
|
|
خراب افتاد کار من، خرابات اختیار من |
|
خراباتیست یار من، از آن یار خراباتم |
|
|
ز دام زاهدی جستم، به قلاشی کمر بستم |
|
ز بهر آن چنین مستم، که هشیار خراباتم |
|
|
بگردان باده، ای ساقی، چو اندر خیل عشاقی |
|
به من ده شربت باقی، که بیمار خراباتم |
|
|
خرد میداشت در بندم، پدر میداد سوگندم |
|
چو بار از خر بیفگندم، سبکبار خراباتم |
|
|
تو گر جویای تمکینی، سزد با من که ننشینی |
|
که گر در مسجدم بینی، طلبگار خراباتم |
|
|
به گرد کویش از زاری، چو مستان در شب تاری |
|
به سر میگردم از خواری، که پرگار خراباتم |
|
|
دلم را زین گرانان چه؟ وزین بیهوده خوانان چه؟ |
|
مرا از پاسبانان چه؟ که بیدار خراباتم |
|
|
چو جام بیخودی نوشم، بسان اوحدی جوشم |
|
کنون چون مست و بیهوشم، سزاوار خراباتم |
|