| | | | | | |
|
تا رسم جگرخواری پیش تو روا باشد |
|
عشق ترا مشکل کاری به نوا باشد |
|
|
شمشماد همی لرزد چون بید ز بالایت |
|
بالای چنین، رعنا در شهر بلا باشد |
|
|
زینسان که گریبانم بگرفت غم عشقت |
|
این خرقه که میبینی یک روز قبا باشد |
|
|
من میکنم آن طاعت کز بنده سزد، لیکن |
|
شرطست که نگریزی، گر روز جزا باشد |
|
|
خلقی ز پیت پویان، مهر تو به جان جویان |
|
زین جمله دعا گویان تا بخت کرا باشد؟ |
|
|
آب غم عشق تو بگذشت ز سر ما را |
|
وآنگه تو ز بیرحمی بگذاشته تا: باشد |
|
|
لعلت نکند سعیی در چارهی کار من |
|
بیچاره کسی کو را کاری به شما باشد |
|
|
غم را که بها نبود در شهر کسان هرگز |
|
آن روز که من جویم شهریش بها باشد |
|
|
گر خوب شود کاری، از طلعت خود گیری |
|
ور زشت شود، تاوان بر طالع ما باشد |
|
|
گفتی که: روا گردد از من همه حاجتها |
|
مرد اوحدی از عشقت، آخر چه روا باشد؟ |
|