اوحدی مراغهای (غزلیات)/ترا رسد گره مشک بر قمر بستن
ترا رسد گره مشک بر قمر بستن | به گاه شیوهگری لعل بر شکر بستن | |||||
کمر به کشتن ما گر ببستهای سهلست | بیا، که حلقه بکوبیم ازین کمر بستن | |||||
مرا که روی تو باید چه کار باد گری؟ | چو پای درد کند شرط نیست سر بستن | |||||
دگر به پند من، ای مدعی، زبان مگشای | که لب نخواهم ازین ماجرا دگر بستن | |||||
ز من مدار صبوری طمع، که نتوانم | ز بهر سنگدلی سنگ بر جگر بستن | |||||
به چند وجه بکردم نصیحت دل خویش | میسرم نشد از روی او نظر بستن | |||||
گر اوحدی در خلوت به روی غیر ببست | به روی دوست مروت نبود دربستن |