اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/ترا که گفت؟ من بی‌تو می‌توانم بود
| ترا که گفت؟ من بی‌تو می‌توانم بود | که مرگ بادا گر بی‌تو زنده دانم بود | |||||
| اگر به پیش کسی جز تو بسته‌ام کمری | گواه باش که: زنار در میانم بود | |||||
| درون خویش بپرداختم ز هر نقشی | مگر وفای تو کندر میان جانم بود | |||||
| هزار بار مرا سوختی و دم نزدم | که مهر در جگر و مهر بر زبانم بود | |||||
| سکونت از من دل خسته در جدایی خود | طلب مدار، که ساکن نمی‌توانم بود | |||||
| بگفت راز دل اوحدی به مرد و به زن | سرشک دیده، که در عشق ترجمانم بود | |||||