| | | | | | |
| |
ترا گزید دل من،مرا گزید غم تو |
|
به حال من نظری کن، که مردم از ستم تو |
|
| |
متاب روی و سر از من،مباش بی‌خبر از من |
|
که روز و شب دل و چشمم در آتشست ونم تو |
|
| |
تویی علاج غم ما تویی مسیح دم ما |
|
ز مرگ باک نباشد که می‌خوریم دم تو |
|
| |
ز راه دور و بیابان چه باک و دوزخ تابان؟ |
|
کزین دو بیم ندارم به پشتی کرم تو |
|
| |
به صید ما نکند کس هوا و رغبت ازین پس |
|
که داغ دست تو داریم و خانه در حرم تو |
|
| |
مگر تو چاره‌ی کارم کنی و زخم که دارم |
|
که مرهمی نشناسم موافق الم تو |
|
| |
کدام جنس که دستم نباخت بر سر کویت؟ |
|
کدام نقد که چشمم نریخت در قدم تو؟ |
|
| |
گر آن مجال ببینم شبی که: با تو نشینم |
|
کنم شکایت بسیار از التفات کم تو |
|
| |
مکن شکسته و خوارش، به دست کس مسپارش |
|
که اوحدیست درین شهر سکه‌ی درم تو |
|
