| | | | | | |
| |
جور دیدم، تا بدید آن خسرو خوبان که؟ من |
|
عاشقم وز من بپوشانید رخ چندان که؟ من |
|
| |
در غمش دیوانه گشتم، بیرخش مجنون شدم |
|
سر به صحراها نهادم فاش گردید آن که؟ من |
|
| |
خوف بدنامی ندارم، بیم رسواییم نیست |
|
ور بمانم مدتی دیگر چنان می‌دان که؟ من |
|
| |
دل به درد او سپارم، تن به مهر او دهم |
|
وان بلا را کس نداند بعد از آن درمان که؟ من |
|
| |
هر چه گویم راست گویم وین بتر کز هر طرف |
|
من دوای درد دل پرسان و دل ترسان که من |
|
| |
هم به ترک سر بگویم، هم دل از جان بر کنم |
|
و آنزمان درد دلم را چاره‌ای نتوان که من |
|
| |
دل ز غم خون کرده باشم، خون ز مژگان ریخته |
|
ور چنین باشد حدیثم کی شود پنهان که؟ من |
|
| |
دیده‌ای پر اشک دارم، چهره‌ای پر خون دل |
|
وندرین محنت نخواهم شست دست از جان، که؟ من |
|
| |
اوحدی را میشناسم،طالع خود دیده‌ام |
|
ور تو حالم را بدانی، رحمت آری زان که من |
|
