| | | | | | |
|
حال این پیکر از آن بتگر دانا پرسیم |
|
یا خود از پیش حکیمان توانا پرسیم |
|
|
چه طلسمست درین گنج و چه رسمست او را |
|
یا چه اسمست؟ کسی نیست کزو وا پرسیم |
|
|
راه بسیار درین خانه، ولیکن ما را |
|
راه آن نیست که گوییم سخن، یا پرسیم |
|
|
هر که ما را بشناسد به خدا راه برد |
|
کو شناسنده؟ که از وی سخن ما پرسیم |
|
|
جان مسیحست و صلیبش تن و این معنی را |
|
زود دانیم اگر پیش مسیحا پرسیم |
|
|
سر فرزند درین خانه نشد پیدا، لیک |
|
چون به آن خانه در آییم ز بابا پرسیم |
|
|
روح را پیشتر از آدم و حوا اصلیست |
|
ما نه طفلیم، که از آدم و حوا پرسیم |
|
|
صد هزار اسم فزونست و مسماش یکی |
|
اسم جوییم کنون؟ یا ز مسما پرسیم؟ |
|
|
حال امروز بپرسیم ز داننده به نقد |
|
حال فردا بگذاریم، که فردا پرسیم |
|
|
قطرهای بیش نباشد دو جهان از دریاش |
|
صفت قطره همان به که ز دریا پرسیم |
|
|
اوحدی، رو، تو سخن گوی که مقصود سخن |
|
یک حدیثست و هم از مردم یکتا پرسیم |
|