اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/حسن خوبان عزیز چندانست

by اوحدی مراغه‌ای

	حسن خوبان عزیز چندانست			که رخ یوسفم به زندانست
	باش، تا او به تخت مصر آید			که بخندد لبی که خندانست
	بگذارد ز دل زلیخا را			گر چه مانند سنگ و سندانست
	گر چه باشد به شهر او راهت			مرو آنجا، که شهر بندانست
	آن یکی را، که وصف می‌گویم			گر ببینی هزار چندانست
	یاد آن زلف و یاد آن رخسار			داروی جان دردمندانست
	طلب او ز ما کنید، که او			بعد ازین همنشین رندانست
	مپسند آبروی خویش، که دوست			دشمن خویشتن پسندانست
	از لب دیگری حدیث مگوی			کاوحدی را لبش بد ندانست