اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/در گمانی که: به غیر از تو کسی یارم هست؟

by اوحدی مراغه‌ای

	در گمانی که: به غیر از تو کسی یارم هست؟			غلطست این، که به غیر از تو نپندارم هست
	حیفت آمد که: دمی بی غم هجران باشم			زانکه امید به وصل تو چه بسیارم هست!
	آخر، ای باد، که داری خبر از من تو بگوی:			گر شنیدی که بجز فکرت تو کارم هست؟
	گر بغیر از کمر طاعت او می‌بندم			بر میان کفر همی بندم و زنارم هست
	در نهان چاره‌ی بند غم او می‌سازم			با کسی گر سخنی نیز به ناچارم هست
	گفت: بیخت بکنم، گر گل وصلم جویی			بکند بیخ من آن دلبر و اقرارم هست
	زر طلب می‌کند آن ماه و ندارم زر، لیک			تن بی‌زور و رخ زرد و دل زارم هست
	گرچه از چشم بینداخت مرا یار، هنوز			گوش بر مرحمت و چشم به دیدارم هست
	نار آن سینه و سیب زنخ و غنچه‌ی لب			به من آور، که دلم خسته‌ی بیمارم هست
	سر آن نیست مر کز طلبش بنشینم			تا توان قدم و قوت رفتارم هست
	اوحدی وار ز دل بار جهان کردم دور			به همین مایه که: پیش در او بارم هست