اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/دلبران جمله غلام لب چون نوش تواند

by اوحدی مراغه‌ای

	دلبران جمله غلام لب چون نوش تواند			بنده‌ی حلقه‌ی زلفین و بنا گوش تواند
	وانکه بردند به گردون ز کله داری سر			هم کمر بسته‌ی آن قد قباپوش تواند
	بر سر ناله و فریاد جهانی زن و مرد			سال و ماه از غم لعل لب خاموش تواند
	باده نوشان لبت جمله خرابند امروز			تا چه در ساغرشان بود؟ که بی‌هوش تواند
	پردلانی، که ز سر پنجه سخن می‌گفتند			همه بی‌توش و تن از هجر تن و توش تواند
	بس درون سوخته کندر شب هجران چون دیگ			بر سر آتش سودای جگر جوش تواند
	اوحدی دوش به کف جان و دلی داشت، کنون			هر دو در بند سر گیسوی بر دوش تواند