| | | | | | |
|
دولت ز در باز آمدی ما را پس از بیدولتی |
|
گر رخ نمودی ترک ما «بعداللتیا واللتی» |
|
|
میزیبد او را سلطنت، زیرا که پیش درگهش |
|
هر شب خروش عاشقان باشد چو کوس نوبتی |
|
|
از سرکشی او چون علم در جنگ با ما روز و شب |
|
ما در برش زاریکنان مانند کوس نوبتی |
|
|
دادم به زلفش دوش دل، چشمش به ترکی گفت: هی! |
|
او را چو کردی پیشکش، ما را نیاری خدمتی؟ |
|
|
من میتوانم بوسها دزدیدن از لعلش ولی |
|
چشمش چو غوغا میکند میترسم از بیحرمتی |
|
|
شکر به دامن میکشند از لعل او تردامنان |
|
وانگه دل بیمار من میمیرد از بیشربتی |
|
|
ای اوحدی، چون طاقت جورش نیاوردی دگر |
|
بر یار هر جایی منه خاطر، که صاحب غیرتی |
|
|
شهر کسانست این، دگر بر نیکوان عاشق مشو |
|
گردن به مسکینی بنه، مادام کندر غربتی |
|