اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/دگر رخت ازین خانه بر در نهادم
| دگر رخت ازین خانه بر در نهادم | دگر خاک آن کوچه بر سر نهادم | |||||
| دگر پای صبر از زمین برگرفتم | دگر دست غارت به دل در نهادم | |||||
| دگر عهد با نیستی تازه کردم | دگر بار هستی به خر بر نهادم | |||||
| به بوی گل عارض او دل خود | در آن زلف چون سنبل تر نهادم | |||||
| چنان دل به شمع رخ او سپردم | که با نور چشمش برابر نهادم | |||||
| ز اشک چو خون بر رخ زعفرانی | چو لعل بدخشی به زر بر نهادم | |||||
| مسلمان کنون ساختم اوحدی را | که در دست آن چشم کافر نهادم | |||||