| | | | | | |
|
زاهدان را گذاشتیم به جنگ |
|
ما و جام شراب و نغمهی چنگ |
|
|
نه پی مال میرویم و نه جاه |
|
نی غم می خوریم و نه ننگ |
|
|
نه به اقرار دوستان شادیم |
|
نه به انکار دشمنان دلتنگ |
|
|
نه به شاهیم طامع و نه به میر |
|
نه به بویم غره و نه برنگ |
|
|
سر مظلوم و آرمان در پیش |
|
تیغ ظالم شکارشان در چنگ |
|
|
کرده از ما کسان به کیسه شکر |
|
خورده از ما خسان، به کاسه شرنگ |
|
|
آنکه ما را نمیهلد در شهر |
|
سر، بهل تا همی زند بر سنگ |
|
|
ننیوشیم پند زاهد خشک |
|
جان دهیم از برای شاهد شنگ |
|
|
نه به مال کسی بریم آشوب |
|
نه به خون کسی کنیم آهنگ |
|
|
نه به آیین ما کسی را راه |
|
نه بر ایینهی کس از ما زنگ |
|
|
بر سریر سخن نشسته به کام |
|
اوحدی فر و اوحدی فرهنگ |
|