| | | | | | |
|
ز برنا پیشگان آموز و رندان رسم سربازی |
|
گرت سودای آن دارد که: عشق آن پسر بازی |
|
|
جهان بر دشمنان بفروش و عشق دوستان بستان |
|
که مقصود از جهان عشقست و باقی سر بسر بازی |
|
|
حریف سیم کش باید، که در سیمین بران پیچد |
|
که وصل یار سیمین بر نیابی جز به زر بازی |
|
|
نخست آگاه کن خود را، چو بازی نرد درد او |
|
که زودت مات گرداند غمش، گر بیخبر بازی |
|
|
نمیباید که از ناوک نظر بر هم نهی هرگز |
|
گرت با روی او باشد تمنای نظربازی |
|
|
دلت خود برد و گر زین پس سرت سودای او دارد |
|
چنان باید که گر جانت بخواهد، بیجگر بازی |
|
|
اگر روزی سرش خواهی، بنه گردن به رنجوری |
|
که گر رنجور او باشی کنی با گل شکربازی |
|
|
چو داغ مهر او داری، منه بر دیگری خاطر |
|
که با او زشت باشد، گر هوس جای دگر بازی |
|
|
نخواهی مرد آن بودن که: گردی گرد عشق او |
|
مگر چون اوحدی وقتی که هر چه هست در بازی |
|