اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/سوگند من شکستی، عهدم به باد دادی
| سوگند من شکستی، عهدم به باد دادی | با این ستیزه رویی روز و شبم به یادی | |||||
| گفتی: چو کارت افتد من دستگیر باشم | خود با حکایت من دیگر نیوفتادی | |||||
| چستی نمودم، ای جان، در کار عشق اول | سودی نداشت با تو چیستی و اوستادی | |||||
| چون دیده و دل من گشتند فتنه‌ی تو | آب اندران فگندی آتش از آن نهادی | |||||
| هم سرو لاله‌رویی، هم ماه مشک مویی | هم ترک تند خویی، هم شاه حورزادی | |||||
| روی تو شمع گیتی چون مهر نیم روزان | بوی تو راحت جان چون باد بامدادی | |||||
| شادی کنی چو بینی ما را بغم نشسته | ای اوحدی غلامت،خوش میروی بشادی! | |||||