| | | | | | |
|
عشق نورزیده بود جان سبکبار من |
|
بر تو مرا فتنه کرد این دل بیکار من |
|
|
گر خبر از درد من نیست ترا، در نگر |
|
تا بتو گوید درست روی چو دینار من |
|
|
ای که بیازردهای بیسببم بارها |
|
تا توچه میخواستی از من و آزار من؟ |
|
|
زلف تو در راه دل دام بلا چون نهاد |
|
روی چو گل را بگو تا: ننهد خار من |
|
|
روی پشیمان شدن نیست، که در عشق تو |
|
نایب قاضی نوشت حجت اقرار من |
|
|
خود چه حبیبی؟ بتا، یا چه طبیبی؟ که هیچ |
|
از تو دوایی ندید این دل بیمار من |
|
|
چارهی کارم نهان گر بکنی میتوان |
|
لیک تو خود فارغی از من و افکار من |
|
|
عشق تو هم برگسیخت رشتهی تسبیح دل |
|
حسن تو بر باد داد خرمن کردار من |
|
|
پیش تو بادیست سرد آه دل اوحدی |
|
با همه کز آه اوست گرمی بازار من |
|