اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/عمریست تا ز دست غمت جامه می‌درم

by اوحدی مراغه‌ای

	عمریست تا ز دست غمت جامه می‌درم			دستم بگیر، تا مگر از عمر برخورم
	یادم نمی‌کنی تو به عمر و نمی‌رود			یاد تو از خیال و خیال تو از سرم
	رفت از فراق روی تو عمرم به سر، ولی			پایم نمی‌رود که ز پیش تو بگذرم
	می‌بایدم خزینه‌ی قارون و عمر نوح			تا دولت وصال تو گردد میسرم
	چون عمر گل دو هفته وفای تو بیش نیست			ای گل، تو این دو هفته مبر سایه از سرم
	عمر عزیز و جان گرامی تویی مرا			ای عمر و جان، تو دور چرا باشی از برم؟
	گیتی بسان عمر مرا گو: فرو نورد			گر در بسیط خاک بغیر تو بنگرم
	عمری دگر بباید و شلتاق عالمی			تا گنج غارتی چو تو باز آید از درم
	شیرین‌تری ز عمر و من اندر فراق تو			فرهادوار محنت و تلخی همی برم
	ای عمر عاریت، مکن از پیش من کنار			تا در کنار خویش چو جانت بپرورم
	گر اوحدی به سیم سخن عمر می‌خرد			من عمر می‌فروشم و وصل تو می‌خرم